Beste Suzanne,
Het was 18 juli 2000. Die dag reisde ik met mijn beste vriendin af naar Groningen. In het Stadspark trad die avond Tina Turner op. Als enorme Tina fans wilden mijn vriendin en ik deze show niet missen. We waren beiden 21.
Eenmaal in Groningen werden we hartelijk ontvangen door de ouders van mijn vriendin: zij waren ook naar Groningen afgereisd omdat een familielid, de oom van mijn vriendin, in Groningen woonde. Hij zou ons brengen en halen naar het concert en de ouders van mijn vriendin zou een gezellige avond met hem in de stad doorbrengen.
Na een spetterend concert in het stadspark werden we door deze oom opgehaald om vervolgens met hem en de ouders van mijn vriendin nog fijn de bloemetjes buiten te zetten in Groningen. We hadden plezier, dansten bij de 3Gezusters. Tijdens het uitgaan was mij al wel duidelijk dat de oom van mijn vriendin mij graag aandacht gaf. Dat was niet vervelend: we hadden lol samen.
In de kleine uurtjes liepen we naar het appartement van deze oom waar we de nacht zouden doorbrengen. Na een korte nacht werden we wakker en eenmaal beneden in de woonkamer zette ik mijn telefoon aan. En terwijl we daar allemaal waren in die woonkamer las ik de volgende berichtjes:
‘waar ben je nou? Waar lig je nou? Je hebt me de hele avond op zitten geilen’.
En
‘Lig ik hier met mijn harde pik op je te wachten, ben je nergens te bekennen’.
Ik voelde me verschrikkelijk op dat moment. Wist niet waar ik moest kijken of wat ik moest doen. De oom van mijn vriendin bevond zich in dezelfde ruimte en wist uiteraard ook dat ik deze berichten nu las. Ik voelde me opgelaten en onveilig. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk in de trein stappen naar mijn studentenhuis in Nijmegen. Op de een of andere manier durfde ik niet meteen weg te gaan. Ik ging nog ontbijten bij een restaurant vlakbij het appartement. Daarna ben ik snel naar het station gegaan.
Als ik nu terugdenk aan die situatie gaan er allerlei gedachten door me heen. Ik moet vooral aan mijn beide dochters denken van 10 en 12. Ik hoop zo dat zij niet dit soort situaties hoeven mee te maken. Er zijn andere momenten geweest waarbij ik geconfronteerd werd met grensoverschrijdend gedrag, waarbij ik ook ongewenst aangeraakt werd, bij mijn borsten of tussen mijn benen. Maar de situatie in Groningen is mij veel meer bijgebleven. Ik voelde me enorm onveilig toen.
Als troost zou ik het volgende tegen mezelf willen zeggen: laat je niet kisten door zo’n creep. Je hebt goed gehandeld door zo snel mogelijk de onveilige context te verlaten. Goed ook dat je er later met je vriendin waarmee je naar het concert was gegaan over hebt gepraat.
Groet,
Jojanneke