Jochem Snikkers is een social work student aan de Hogeschool Utrecht. Hij heeft zich ingezet voor de GSA (Gender & Sexuality Alliance) op zijn middelbare school en is nu ook actief voor de HU. Hij viert al enkele jaren Paarse Vrijdag, een dag waarop scholieren en studenten hun solidariteit met lhbt’ers tonen door paars te dragen op school. Maar dit jaar is het geen Paarse Vrijdag, maar een Paarse Donderdag.

‘’Op vrijdag zijn er niet zoveel mensen op de HU vanwege weinig lessen, stages, en medewerkers die een lang weekend vrij willen hebben. Dan is het wat rustiger. Daarom hebben we op donderdag allerlei evenementen gepland. Veel instituten komen op donderdag paarse items ophalen bij ons, en dan op vrijdag Paarse Vrijdag vieren, maar dan zonder extra evenementen.

Ik ben in aanraking gekomen met Paarse Vrijdag toen ik nog op de middelbare school zat. Het is echt een dag voor scholen om te laten zien dat ze openstaan voor hun LHBTI+ leerlingen. Voor mij was de eerste keer Paarse Vrijdag een moment waarop ik om me heen keek en dacht: Oh, er is hier best wel veel paars. Dus ik ben niet alleen. Dat maakt me altijd een beetje blij, omdat ik zie dat hier op school misschien niet iedereen het accepteert, maar wel de wil heeft om dat te tonen.

Hoewel ik al lang uit de kast ben en wat ouder ben, voel ik me zeker genoeg om niet per se in een niet-inclusieve omgeving te willen wonen. Maar ik kan mezelf wel goed beschermen. Paarse Vrijdag kan verschillende reacties oproepen. Sommige mensen die zelf queer zijn, worden er enthousiast van en zien het als een feest. Anderen die nog in de kast zitten of zich niet geaccepteerd voelen, ervaren het als een warm bad waarin ze gezien worden.

Wanneer een school investeert in Paarse Vrijdag, geeft dat een statement af en roept het verschillende reacties op, zowel positief als negatief. Ik vond de laatste Paarse Vrijdag een beetje treurig omdat ik er maar half bij betrokken was en het niet goed werkte. Ik heb toen gezegd: “Ik weet niet eens goed waar ik mee kan helpen, dus ik trek me even terug.” Een klein groepje mensen was enthousiast, maar 99% van de mensen die ik tegenkwam, wist niet eens dat het Paarse Vrijdag was.

Ik hoop dat mensen zich dit keer bewust zijn van wat er gaande is. Het lijkt erop dat het groter wordt gevierd, mede door ons ledengroepje van de GSA waarin we veel delen. Ook zijn veel instituten van de hogeschool enthousiast om het binnen hun eigen instituut te promoten. Ik denk dat er nu meer mensen zijn die weten dat het Paarse Vrijdag is.

Ik hoop dat we met Paarse Vrijdag kunnen bereiken dat mensen die daar behoefte aan hebben, zien dat wij ons inzetten om van de HU een veilige en gastvrije plek te maken. Queer studenten die zich wellicht nog onveilig voelen of hun plekje op de HU niet goed hebben gevonden, zouden zich veilig moeten voelen of op zijn minst gezien moeten worden.

Tegelijkertijd hoop ik door deel te nemen aan Paarse Vrijdag echt in gesprek te gaan met mensen, om zo het begrip en de betrokkenheid te vergroten en het idee weg te nemen dat zo’n evenement slechts ‘een soort feestje’ is. Ik wil graag uitleggen dat Paarse Vrijdag een dag is waarop de school laat zien: ‘Goh, wij staan hier open voor.’ Het is een soort statement, een protest, een blijk van: je wordt gezien binnen de queer community. Ik hoop van harte dat het dit jaar lukt en iedereen is van harte uitgenodigd om te komen kijken bij alle geplande evenementen.’’

Interview door Moesha Codfried.