Veel gemeenten hebben vanuit de transities gekozen om de ondersteuning voor inwoners zo integraal mogelijk te
organiseren. Dit betekent dat gekeken wordt naar meerdere leefgebieden om te voorkomen dat inwoners aan te
veel instanties steeds weer hun verhaal moeten doen om de benodigde ondersteuning te kunnen krijgen. Twee
jaar geleden constateerde de Inspectie van het ministerie van SZW (2016) dat er geen duidelijke definitie is van
het begrip integrale dienstverlening. Er kan vanuit beleidsperspectief worden gekeken, vanuit
organisatieperspectief, uitvoeringsperspectief, maar ook vanuit het perspectief van de klant. Elk perspectief kent
zijn eigen betekenis toe aan integraal werken, roept zijn eigen beelden op. Dit maakt het gesprek erover lastig.
De opdracht van dit onderzoek was het uitvoeren van een kennissynthese: het bij elkaar brengen van
verschillende typen kennis (wetenschappelijke kennis, praktijkkennis en klantenkennis), niet alleen om de
betrouwbaarheid en validiteit van die kennis te vergroten maar vooral de toepasbaarheid. Daartoe hebben we de
beelden en betekenissen van de centrale partijen, klanten, sociale professionals en klantmanagers, over integraal
werk en de werkzame bestanddelen ervan onderzocht en deze samengebracht met hetgeen in de literatuur
hierover bekend is.
Download hier het rapport.