De aanpak van armoede en schulden is een taaie opgave. Sinds de decentralisaties zijn gemeenten verantwoordelijk voor bijvoorbeeld de (duurzame) uitstroom uit uitkeringen en de aanpak van armoede en schulden. Dat zijn opgaven waar al jaren aan wordt gewerkt, maar waarbij echte vooruitgang niet zomaar wordt geboekt (Transitiecommissie Sociaal Domein, 2016; Tuzgöl-Broekhoven et al., 2016).
Recente wetenschappelijke inzichten bieden nieuwe aangrijpingspunten om deze opgaven te realiseren (Babcock, 2014). In een groeiend aantal publicaties is uitgewerkt hoe schulden en armoede de werking en ontwikkeling van onze hersenen beïnvloeden (WRR, 2017; Blair&Cybele Raver, 2016, Daminger et al., 2015, Pavetti, 2014). De publicaties vragen aandacht voor de dynamiek van chronische stress die mensen als het ware gijzelt om hun situatie met succes te ontgroeien. De taaiheid van de problematiek en het niet behalen van de beleidsdoelen zijn dus niet eenvoudig toe te schrijven aan een tekort aan motivatie bij de doelgroep.
De inzichten over de effecten van schaarste op het cognitieve functioneren vormen de basis van de aanpak Mobility Mentoring®. Deze aanpak uit de Verenigde Staten is ontwikkeld door de organisatie EMPath en heeft als doel om economische zelfredzaamheid te bevorderen.
Het doel van dit onderzoek was om in kaart te brengen wat de inzet van Mobility Mentoring® oplevert in Alphen aan den Rijn mbv een procesevaluatie.
Download hieronder het rapport.