In de brochure over Welzijn Nieuwe Stijl (Ministerie van VWS, 2010) lezen we dat ‘de financiering van
individuele oplossingen voor problemen van burgers in onze verzorgingsstaat steeds meer onder
druk [komt] te staan (…). Het ontwikkelen van meer collectieve aanpakken [is daarom]
onvermijdelijk.’ Een collectieve aanpak is niet alleen goedkoper, maar in veel gevallen ook beter. Om de beoogde balans tussen collectief en individueel te realiseren zullen professionals hun zorg- en ondersteuningsaanbod op een andere manier in moeten richten. Dit betekent niet alleen hulpvragen vooral méér collectief te benaderen (en minder individueel). Ook zullen professionals op zoek moeten gaan naar slimme combinaties van collectieve en individuele benaderingen (‘arrangementen op maat’) en naar collectieve benaderingen die ook op individueel niveau meerwaarde hebben. Bovendien dienen professionals bij hun aanpak oog te hebben voor de informele verbanden van burgers die er al zijn. Dit vraagt om een andere manier van werken, erop gericht burgers zodanig te ondersteunen (en los te laten) dat zij hun eigen sociale omgeving benutten, met zo min mogelijk professionele betrokkenheid. In deze publicatie gaan we op dit thema dieper in
