Van de ene op de andere dag verloren ze hun huizen en werden hun families uiteen getrokken. Op zoek naar veiligheid in Polen, worden duizenden vluchtelingen nu geconfronteerd met wat daarna komt.
Wakker worden door explosies. De haast om je paspoort te vinden. Een schrijnende treinreis gehuld in duisternis om Russische troepen te ontwijken. Hoop op een “warme plek” om te schuilen. Het verhaal van elke vluchteling is gevuld met verdriet en een opvallende gemeenschappelijkheid – een gedeeld leed dat misschien onontkoombaar is wanneer meer dan een miljoen mensen gedwongen worden hun huizen te ontvluchten en de harde realiteit dat dit gebeurt aan de Oost-Europese grenzen over de tijdspan van enkele dagen.
Een van die vluchtelingen was Irina Lopuga. Zij en haar man hadden nog even de tijd om te praten, maar niet langer over dromen om een eigen huis te kopen of door Egypte te reizen, maar over overleven. “We hadden het erover dat de hele wereld op zijn kop zou staan.”
Toen ze de grens bereikten, was het tijd om hun wegen te scheiden. Oekraïense mannen van 18 tot 60 jaar hebben de opdracht gekregen om thuis te blijven en het verzet te helpen, geflankeerd door vrouwen die voor het eerst wapens oppakken en kleine groepen burgers die eten bereiden – en molotovcocktails maken. Haar man zou de kerk helpen zich voor te bereiden op evacués uit Kiev. Vlak voordat hij vertrok, zegt ze, “draaide hij zich om en barstte in tranen uit.”
Toen begon ze, samen met haar kinderen en hond te rennen.
Ze maken nu een klein deel uit van een van de grootste vluchtelingenstromen in decennia. Ondanks angst voor hun eigen veiligheid verwelkomen Europeanen de individuen die deel uitmaken van deze uitgeputte uittocht, sommigen van hen internationale bezoekers in Oekraïne, sommigen overlevenden van jarenlange conflicten met door Rusland gesteunde separatisten in het oosten, en de meesten van hen gebroken gezinnen met tot nu toe een ongebroken geest.
Dit is een multimediale productie van National Geographic met veel video’s en audio. Daarom raden we je aan om het stuk verder te lezen via de website van National Geographic