Het studiejaar zit er bijna op. HU Honours sloot het al feestelijk af op donderdag 5 juni, met het Honours Eindevent. Er werd gegeten, gedronken, gepraat én er was een bijzondere onthulling: die van de eerste HU-brede studievereniging ooit: Polaris. Van honours, natuurlijk. Ook werden de resultaten bekendgemaakt van een HU-breed honoursonderzoek. Wat is de impact op studenten – en op ons onderwijs?
Opdrachtgever van het onderzoek was honoursregisseur Annelies Riteco. “Honours heeft altijd hele positieve reacties gehad in onze gemeenschap. We hoopten daar met dit onderzoek wat meer body aan te geven: wat levert het onze studenten precies op? Honours wordt gefinancierd vanuit HUGS, dus met geld dat bedoeld is voor studentsucces. Het is belangrijk aan te kunnen tonen dat dit geld goed wordt besteed.” Het onderzoek werd uitgevoerd onder leiding van HU-onderzoeker Hanke Drop. Er deden uiteindelijk 51 honoursstudenten én -alumni mee.
Persoonsvorming, gemeenschapsvorming, impact
De focus van het onderzoek lag op de opbrengsten voor persoonsvorming, voor gemeenschapsvorming en voor het hebben van impact op de regio. Die drie zaken zijn sterk met elkaar verbonden, stelt Annelies. “Persoonsvorming gaat over het leren kennen van je drijfveren in het licht van de vraag: ‘Wat vraagt de wereld van mij?’ Honours stimuleert ook persoonlijke ontwikkeling, bijvoorbeeld het krijgen van meer zelfvertrouwen, wat helpt de verbinding aan te gaan met anderen en de wereld om je heen. Zo stimuleert honours studentenwelzijn én studentsucces.”
Meer gezien en begrepen
Welke inzichten leverde het onderzoek zoal op? Hanke: “Honoursstudenten worden gekenmerkt door een bovengemiddelde drive om – samen – aan zichzelf te werken en nieuwe dingen te proberen. Ze vertelden dat ze daardoor weleens moeite hebben in het reguliere onderwijs aansluiting te vinden bij medestudenten, die niet altijd op dezelfde golflengte zitten. In de honoursgemeenschap vinden ze makkelijk gelijkgestemden. Ze voelen zich meer gezien en begrepen. Eén student in het onderzoek zei zelfs: als ik honours niet had gehad, had ik waarschijnlijk mijn eigen opleiding niet afgemaakt.”
Waar sta je voor?
Wat ook sterk naar voren kwam in de resultaten, is het belang van ruimte krijgen om stil te staan bij vragen als: waar sta jij voor? Hoe denk jij over de wereld? Wat maakt je verdrietig, wat maakt je blij? “Dat helpt je ontzettend in het ontdekken van je talenten, het vinden van je richting”, stelt Hanke. “Voor veel studenten was dat alleen al een belangrijke reden om mee te doen. Als je de kans krijgt bij dit soort vragen stil te staan, ga je daarna harder vooruit. Het draagt bij aan studentsucces.”
Om iets te leren – over je vak én over jezelf – moet het soms schuren
Maar het doet ook wat met docenten, vertelt ze. “Ook zij worden uitgedaagd en uitgenodigd meer van zichzelf te laten zien. Als de docent zichzelf en eigen passies laat zien, helpt dat het vuurtje bij studenten aan te wakkeren. Docenten levert het meer werkplezier op. Want hoe leuk is het om te zien dat je studenten helemaal áán gaan? Het is echt een wisselwerking.”
Proeftuinfunctie
Dus docenten hebben ook wat te leren in honours? Annelies: “Zeker! Honours is een waardevolle proeftuin voor het onderwijs. Iedere opleiding kan bij ons nieuwe dingen uitproberen, buiten de reguliere opleidingen. Een goed voorbeeld hiervan is het fact checking programma van de opleiding journalistiek. Fact checking is, zeker in deze tijd van social media en AI, ontzettend belangrijk voor die opleiding. Binnen het curriculum ontbrak het echter aan tijd en ruimte om hier iets voor te ontwikkelen. Carien Touwen heeft dit toen samen met Elvira van Noort – honourscoördinator journalistiek – opgepakt, binnen honours. Daar kon het tot volwassenheid komen om vervolgens in het staande onderwijs te worden opgenomen.”
Carien Touwen schreef hier onlangs zelf over in het tijdschrift van de European Honours Council: “Door honoursprojecten te zien als ‘labs’, waar falen een optie is, creëerden we een broedplaats voor verschillende onderwijsvormen en ruimte voor meer experimentele methoden. Voor studenten was het een omgeving waarin ze zelfvertrouwen ontwikkelden en veerkracht opbouwden, waarin ze durfden te experimenteren, hun eigen ideeën konden uiten en verantwoordelijkheid namen voor hun eigen leeromgeving. Op die manier heeft dit honoursproject ook bijgedragen aan gepersonaliseerd leren, waarbij de ‘student aan het roer’ staat – precies zoals de onderwijsvisie van onze hogeschool ons aanmoedigt.” Lees het hele artikel hier.
Het moet kunnen schuren
Termen als ‘vrijheid’ en ‘ruimte’ werden veel genoemd door de studenten in het onderzoek. Maar honours is geen ‘vrijheid, blijheid’, stelt Annelies. “Ook bij honours gebeurt niets vanzelf. Studenten moeten hun eigen stappen kiezen én ze durven nemen. Ze komen zichzelf daarbij flink tegen. Om iets te leren – over je vak én over jezelf – moet het soms schuren.” Dat kan confronterend zijn, maar uiteindelijk wordt het wél gewaardeerd. “Eén student zei in het onderzoek: ‘Ik bleef maar nadenken. Bij honours heb ik geleerd een eerste stap te zetten. En toen nog een. En nog een.’ Dat is belangrijk, want zonder actie geen impact.”
Van motivatie naar actie
Hanke: “Bij honours leren studenten hun motivatie om te zetten in concrete acties. Een van de oud-studenten die we spraken, werkt nu in een ziekenhuis. Zij zei: Vaak ziet iedereen wat er moet gebeuren, maar niemand pakt het op. Ik wel. Dat heb ik geleerd bij honours aan de HU.”
Bron: EENHU, Remco Mourits, 10 juni 2025
Uitkomsten van het honours-onderzoek: “Zonder actie geen impact”
Meer weten?
Was je er op 5 juni niet bij en wil je de presentatie over het onderzoek terugkijken? Bekijk hier de opname.
Wil je meer weten over Polaris? Houd de webpagina in de gaten voor de laatste updates.